| جشن سَده یکی از کهن‌ترین جشن‌های ایرانی است که ریشه در اسطوره‌ها و آیین‌های باستانی ایران دارد. این جشن در دهم بهمن‌ماه برگزار می‌شود و نشانه‌ی پیروزی روشنایی و گرما بر تاریکی و سرما است. |
| در روایت‌های اسطوره‌ای، به‌ویژه در شاهنامه‌ی فردوسی، داستان جشن سده با نام هوشنگ‌شاه، دومین پادشاه پیشدادی، گره خورده است. گفته می‌شود روزی هوشنگ در کوه و دشت در حال شکار بود. ناگهان ماری سیاه و هولناک در برابرش ظاهر شد. او برای کشتن مار، سنگی برداشت و با تمام نیرو پرتاب کرد؛ اما سنگ به مار نخورد و به سنگ دیگری خورد. از برخورد دو سنگ، جرقه‌ای پدید آمد و آتش از آن زاده شد . |
| هوشنگ دریافت که این پدیده هدیه‌ای الهی و نشانه‌ای از دانش و روشنایی است. او از آتش برای گرم کردن، پخت‌وپز و روشنایی استفاده کرد و برای شکرگزاری از این کشف بزرگ، جشنی برپا نمود. از آن پس، ایرانیان هر سال یاد آن روز را با افروختن آتش و شادی، به نام جشن سده گرامی می‌دارند. |
| جشن سده نماد دانایی، پیشرفت، همبستگی و احترام به نیروهای طبیعی است. در این جشن، مردم گرد آتشی بزرگ جمع می‌شوند، نیایش می‌خوانند و از گرمای آتش برای یادآوری پیوند انسان با طبیعت بهره می‌برند. |
